Cali en omgeving

Het laatste, iets langere, verhaaltje: vanaf Salento op weg naar Cali, de enagrootste stad van colombia. Daar kom je met de bus en dat betekent een gebrek aan stoelbreedte en beenruimte waar easyjet jaloers op zou zijn. De buschauffeur kreeg van jaimy het stigma 'maniak' opgeprikt, dus met andere woorden: het was een barre tocht.

Aangekomen in Cali een rondje door de oude stad gemaakt, ons afvragend waar iedereen toch was. Op zich best een leuke stad voor 2 dagen maar dan moeten er wel andere mensen zijn. Uiteindelijk wat mensen gevonden in een mooi park bij een kerk, wat een gezellig samenzijn was van sjansende en hangende colombianen. Daar wat gezeten, lekker gegeten en de stad rondgewandeld. Wat je zoal doet op stadsvakantie. Cali is de salsahoofdstad ter wereld naar het schijnt, maar dat hebben we op het allerlaatst overgeslagen. Na 4 weken salsa komt die muziek me neus uit, hebben we geen losse heupen en zijn we ook niet op zoek naar een nieuwe levenspartner. De volgende dag naar de best wel hoog aangeschreven dierentuin gegaan. Het was erg druk met selfiesmakende mensen met een onlogische achtergrond en jengelende kinderen die op de foto moesten. De dieren die er uit sprongen voor wat betreft vermaak die dag waren de miereneter en de doodshoofdaapjes. Wat hebben we genoten.

Omdat cali geen stad is waar je een week wilt blijven (maar wel de stad is vanwaar we terugvliegen naar Amsterdam) zijn we op weg gegaan met de bus -jawel- naar bonaventura aan de kust. De grootste havenstad van colombia, dat opvallend arm is. Het doel van deze exercitie is om bij een eilandje voor de kust naar walvissen te kijken. Op dit eiland wonen voornamelijk donkere mensen die, ik neem aan, vroeger uit Afrika zijn gehaald. Ook dat eiland is zo arm als job, niet suggererend dat er een causaal verband is met de overwegend van Afrikaanse origine colombiaan ter plaatse. Als antwoord op de vraag "waarom dan die armoede?" krijg je te horen dat het geld dat in de haven verdiend wordt naar de hoofdstad Bogota gaat. De walvissen gezien? Ja, moeder en zoon/dochter van vrij dichtbij zelfs. Zo dichtbij dat jaimy (zij stond in de wiebelige boot) in haar stoel viel van schrik en verbazing. Best indrukwekkend om moeder en baby van een meter of 5 te zien, ook al kan het op de foto net een dolfijn zijn. Die beesten moeten onder de boot door gezwommen zijn, dat kan niet anders. Het hotel waar we slapen heeft een pooltafel (kunnen het beiden even slecht en dus is het een stom spel) en ligt letterlijk aan de start/landingsbaan van een nog in gebruik zijnd vliegveld. Weliswaar niet veel gebruikt, maar toch is het een opvallende plaats om een hotel te bouwen. De volgende dag met een bootje naar de andere kant van het eiland gevaren door een mangrovenbos om naar een enorm strand te gaan. Dit eiland heeft 80% van de tijd regen en ondanks de vele bewolking zijn we verbrand. De best of 3 series pingpong is eerlijk gewonnen door jaimy, die stiekem best competitatief is.

De barre tocht weer terug naar Cali en weer door naar Popayan. Een zeer religieuze koloniale studentenstad waar geen blanke toerist rondloopt. Waar er 50 kerken staan (allen in gebruik) op een oppervlakte van pakembeet 4 km2. Mooi stadje waar tevens een eetfestival gaande is: hoera! Dikke pret, goedkoop, erg gezellige sfeer en lekker eten. Zonder aanwijsbare reden hebben we ons laten verleiden om in een goedkoop hotel te slapen. Was wel schoon maar het bed was van hout en de geluidsoverlast van hoog niveau.

Resumé over de colombiareis:
- het spelletje 'zijn de tieten/kont echt of nep' is karakteristiek voor dit land. Naar schatting heeft 40% van de dames zich laten verbouwen en is het niet vreemd als een meisje voor haar 16e verjaardag een verbouwing krijgt. Je ogen vallen soms van verbazing uit je oogkassen. Zonder dollen hebben paspoppen ook borstvergroting ondergaan. Desondanks de verbouwingsdrift is het ideale beeld van de vrouw wat realistischer dan in het westen. Ook de wat voloptueuze vrouw loopt namelijk zonder gene (of vreemde blikken) in een buiktrui.
- eten is soms afzien, maar dat had ik verteld. Al met al zijn we nog in leven en zijn we maar 1 dag ziek geweest.
- natuur is wonderschoon. Als je van wandelen en uitzichten houdt is colombia zeker een aanrader.
- het is veilig, echt waar. Het is heus.
- reizen met de bus vind ik maar kloot'n. Rijstijl is om te huilen en voor wat betreft beenruimte voel ik me Kloontje het reuzenkind.
- mensen zijn lief. Echt heel lief. Spreken over het algemeen geen engels maar dat maakt ze niet minder knuffelbaar.
- graag had ik beter in m'n vel gezeten, dan had ik meer van deze reis genoten. So be it.

Dank voor het lezen en houdoe!