Medellin
26 augustus 2015 - Medellín, Colombia
Ok wat hebben we allemaal meegemaakt in Medellin? Allereerst het huis waarin we sliepen: het penthouse van Nick en zijn chiwawa. Deze meneer uit de Verenigde staten verdient zijn geld met twee dingen. Te weten "iets met internet" en kamers verhuren via airbnb. Viel het penthouse tegen? Nee zeker niet. Prachtig uitzicht vanuit ons bed over de stad. Nick is een hartelijke, gastvrije vent en z'n chiwawa erg lief en grappig. Het etablissement maakt onderdeel uit van een rij woontorens voor de rijken met bewaking, zwembaden (niet gezwommen) en fitnessfaciliteiten (3 keer getraind). Nick gaf ook een bbq op zaterdag met wat Amerikaanse en colombiaanse vrienden van hem, wat gezellig was. Ik kan me niet heugen zulke lekkere pittige kipvleugels gegeten te hebben. Legendarisch.
De stad medellin is de hometown van wijlen pablo escobar, u allen welbekend. Dit was dan ook ooit de meest onveilige stad ter wereld voor een aantal jaren op rij, maar nu is die tijd voorbij. Escobar, de gevreesde cocaïnemiljardair die narcotica-terrorisme (bommen) heeft geïntroduceerd, maar ook begaan was met de armen en de ontwikkeling van de stad. Zo heeft hij geïnvesteerd om een sloppenwijk van normale huizen te voorzien, heeft medellin als enige stad in colombia een (bovengrondse) metro en nog wat van dat soort voorbeelden. Laten we zeggen dat de inwoners van medellin een haat-liefde verhouding met hem hebben. In ieder geval wil de overheid hem graag doen vergeten. Wij weten dit alles omdat wij de pablo escobar tour hebben gedaan (graf-wijk-huis-plaats van overlijden) en dat was leuk. Dat je bovenop op die meneer z'n graf staat ("oh nee hoor, dat is geen probleem") en foto's neemt in houding waarop je op een elftalfoto staat. Beetje vergelijkbaar met de houding van de heren die poseren bij het stoffelijk overschot van de beste man (google: "pablo esobar death" en klik op afbeeldingen).
De stad medellin. Is die leuk? Ja, die is leuk. Heerlijk klimaat, veel te zien veel te doen. De metro in de spits is lachen. Zo'n enorme drukte en mensenproppen hebben we nog niet eerder meegemaakt, ook niet in india. Duwen en lachen geblazen. Het centrale plein in het centrum is een drukte van jewelste, waarbij vooral 's avonds de freaks naar buiten komen. Hoeren, drugsdealers, ongure types en jaimy&jorno. Het was leuk om daar mensen te kijken maar we zijn maar niet al te laat naar huis gegaan. We werden net ff iets te veel aangesproken en raar aangekeken.
Voor de tweede keer een Boteromuseum bezocht. Botero is naast escobar een zeer bekende colombiaan. Toegankelijke kunst en de beste man (hij leeft nog steeds) is zo enorm productief dat hij heel wat dingen weg te schenken heeft. Was mooi, lekker schilderijen en beeldhouwwerken kijken. Wat moet je d'r nog meer over vertellen? Ook een kabelbaan naar de berg gedaan (de stad is gebouwd in een dal) om uit te kijken over de stad, waar wij in het bakkie zaten met colombiaanse Amerikanen. Godallejezus wat praten die gasten hard.
We hebben ons tevens gestort in het nachtleven van medellin. De taxixchauffeur op weg er naar toe was rechtstreeks uit de godfather gestapt. Karakteristieke kop, prachtige gangerstem en een aardige vent die wel in was voor een praatje met toeristen die spaans spreken. Helaas pindakaas doen we dat nog steeds niet echt. Uitgaan was van het Rembrandtplein-niveau. Beetje ordinair, beetje veel Amerikanen en beetje erg veel dezelfde slechte muziek. De meest alternatieve tent bleek een mix van homo en hetero. En waar homo's komen is de sfeer altijd optimaal, dus dat hief de slechtst draaiende dj aller tijden een beetje op. Ach met wat drank is het al snel te pruimen. Beetje jammer dat het al om 4 uur klaar was en ik echt nog lang niet rijp was om naar huis te gaan, maar goed. De volgende dag een deel van m'n roes uitgeslapen in de botanische tuin. Dat was meer een prachtig stadspark dan een tuin, waar families jong en oud recreëert zoals dat heet.
Verder veel lekker gegeten (grote stad met veel toeristen), koffie gedronken en rustig aan gedaan.
De stad medellin is de hometown van wijlen pablo escobar, u allen welbekend. Dit was dan ook ooit de meest onveilige stad ter wereld voor een aantal jaren op rij, maar nu is die tijd voorbij. Escobar, de gevreesde cocaïnemiljardair die narcotica-terrorisme (bommen) heeft geïntroduceerd, maar ook begaan was met de armen en de ontwikkeling van de stad. Zo heeft hij geïnvesteerd om een sloppenwijk van normale huizen te voorzien, heeft medellin als enige stad in colombia een (bovengrondse) metro en nog wat van dat soort voorbeelden. Laten we zeggen dat de inwoners van medellin een haat-liefde verhouding met hem hebben. In ieder geval wil de overheid hem graag doen vergeten. Wij weten dit alles omdat wij de pablo escobar tour hebben gedaan (graf-wijk-huis-plaats van overlijden) en dat was leuk. Dat je bovenop op die meneer z'n graf staat ("oh nee hoor, dat is geen probleem") en foto's neemt in houding waarop je op een elftalfoto staat. Beetje vergelijkbaar met de houding van de heren die poseren bij het stoffelijk overschot van de beste man (google: "pablo esobar death" en klik op afbeeldingen).
De stad medellin. Is die leuk? Ja, die is leuk. Heerlijk klimaat, veel te zien veel te doen. De metro in de spits is lachen. Zo'n enorme drukte en mensenproppen hebben we nog niet eerder meegemaakt, ook niet in india. Duwen en lachen geblazen. Het centrale plein in het centrum is een drukte van jewelste, waarbij vooral 's avonds de freaks naar buiten komen. Hoeren, drugsdealers, ongure types en jaimy&jorno. Het was leuk om daar mensen te kijken maar we zijn maar niet al te laat naar huis gegaan. We werden net ff iets te veel aangesproken en raar aangekeken.
Voor de tweede keer een Boteromuseum bezocht. Botero is naast escobar een zeer bekende colombiaan. Toegankelijke kunst en de beste man (hij leeft nog steeds) is zo enorm productief dat hij heel wat dingen weg te schenken heeft. Was mooi, lekker schilderijen en beeldhouwwerken kijken. Wat moet je d'r nog meer over vertellen? Ook een kabelbaan naar de berg gedaan (de stad is gebouwd in een dal) om uit te kijken over de stad, waar wij in het bakkie zaten met colombiaanse Amerikanen. Godallejezus wat praten die gasten hard.
We hebben ons tevens gestort in het nachtleven van medellin. De taxixchauffeur op weg er naar toe was rechtstreeks uit de godfather gestapt. Karakteristieke kop, prachtige gangerstem en een aardige vent die wel in was voor een praatje met toeristen die spaans spreken. Helaas pindakaas doen we dat nog steeds niet echt. Uitgaan was van het Rembrandtplein-niveau. Beetje ordinair, beetje veel Amerikanen en beetje erg veel dezelfde slechte muziek. De meest alternatieve tent bleek een mix van homo en hetero. En waar homo's komen is de sfeer altijd optimaal, dus dat hief de slechtst draaiende dj aller tijden een beetje op. Ach met wat drank is het al snel te pruimen. Beetje jammer dat het al om 4 uur klaar was en ik echt nog lang niet rijp was om naar huis te gaan, maar goed. De volgende dag een deel van m'n roes uitgeslapen in de botanische tuin. Dat was meer een prachtig stadspark dan een tuin, waar families jong en oud recreëert zoals dat heet.
Verder veel lekker gegeten (grote stad met veel toeristen), koffie gedronken en rustig aan gedaan.
